« اگه بخاطر ایمانم نبود و اگه گناه بزرگی نبود، حتما زندگیمو تموم میکردم.»
نمیدونم به آدمایی مثل من چی میگن یا این ویژگی من از کدوم موضوع روانشناسی منشا میگیره ولی من به تک تک کلماتی که میگم و میشنوم اهمیت میدهم و خودم برای انتخاب هر کلمه وسواس ب خرج میدم.
جمله بالا کلمات کلیدی مهمی داره. بخاطر ایمان. تموم میکردم. تو این جمله به من اشاره نمیشه. به خوشحالی من اشاره نمیشه. به اهمیت وجود من هیچ اشاره ای نمیشه. این جمله به من القا میکنه تو هیچ معنایی به زندگیم نمیدی. اهمیت وجود تو از اهمیت نبود برادرت کمتره. بودن تو نبودنش رو جبران نمیکنه و الی آخر!
امیدوارم حق شاد بودن رو ناخواسته از کسی نگیرم. میدونم و میدونی که با یه کلمه چقد راحت میشه به ی نفر فهموند تو ارزش نداری.
+ البته که به سطح روابط اعتقاد دارم و کسی که در دایره دهم روابطمه تاثیر چندانی روی من نداره.
درباره این سایت